Moja droga świętego Jakuba

22 lipca 2013 Poniedziałek

Po spędzeniu 2 dni w tym pięknym miasteczku i po raz pierwszy oglądnięciu tradycyjnego biegu z bykami pora ruszać w kierunku Santiago de Compostela.Już podczas wędrówki w Pirenejach myślałem bardziej intensywnie na Drogą Świętego Jakuba i doszedłem do następującego wniosku, że nie przebędę tego szlaku ani pieszo ani na rowerze. Dlatego, że z moim ciężkim i ogromnym plecakiem jest to nie możliwe chodzić codziennie po 30km. Zrobię tą trasę ale Autostopem i również wędrując jak zawsze;). Mam w dupie spanie w Albergue, w których ludzie chrapią, hałasują i itp. Co mi ze spania jak się nie wyśpie?. Poza tym nie dbam o jakieś zasrane pieczątki, które mi dadzą certyfikat. Jeśli ktoś chce przebyć tą trasę dla samego certyfikatu to proszę bardzo. Ja mam swój namiot i nie dbam o noclegi. Prawda jest taka, że ta cała trasa to czysta komercja, nabijanie kabzy od zagranicznych turystów. Ja chcę poprostu przebyć tą trasę dla samego przebycia i dotarcia do Santiago de Compostela. Wędrówkę z małym lekkim plecaczkiem i całkowite przejście lub przejechanie tej trasy zostawie sobie na kiedyś indziej. Poza tym pieczątki można dostać wszędzie na stacjach, w sklepach i restaurcjach nie koniecznie płacąc ciągle za Albergue. Dodatkowo gdy ma się właśnie namiot i utkwimy na jakimś polu między wiosjami, lepiej tam rozbić i tam spać w ciszy i spokoju. Takie jest moje osobiste podejście. Pora się zbierać, idę na wylot miasteczka.

Logrono i rodacy

Tam udaję mi się złapać stopa zaraz z Hiszpańskim starszym małżeństwem, które zawozi mnie do pobliskiego miasta Logrono. Tam wysiadam gdzieś w centrum przy parku, dziękuję pięknie za podwózkę i idę prosto do supermarketu, tam bagietki, kolejna porcja mortadelli i czerwonej papryki. Do tego paczka ciastek i woda. Ruszam zgodnie z moją mapą na telefonie przez centrum miasta w kierunku wylotu i wjazdu na autostrdę. W parku wkraczam na ścieżkę oznaczoną znakiem żółtej muszelki na niebieskim tle. Do tego żółte strzałki. Idę pod piękną małą kadedrę , potem przechodzę zabytkowym mostem gdzie muszelki są wtopione nawet w chodnik. W miastach postanawiam wędrować szały czas Jakubowym szlakiem. Potem mijam rondo z piękną fontaną wokół której rozstawione są brązowe pomniki królów oraz dodatkowo przez portal klasztorny. Oczywiście stare miasto przeplata się z nowoczesnymi budynkami i galeriami handlowymi których tutaj pełno. Podążam cały czas za żółtymi strzałkami i muszelkami. Dzieciaki na ulicach widząc mnie z plecakiem pokrzykują " Pelegrino, Pelegrino" co oznacza Pielgrzym. No moja podgróż bardziej a nie pielgrzymka zaczęła się ponad miesiąc temu.

Idę na ulicę wylotową z miasta i piszę tabliczkę z nazwą miejscowości. Nikt totalnie nikt się nie chcę zatrzymać. Postanawiam więc iść dalej. Już jestem poza miastem przed wlotem na autostradę prawie. Dopiero potem zatrzymuje się jakiś facet i zabiera mnie i jedziemy autostradą wysadza mnie w małym miasteczku Navarrete . Stąd zbieram się od razu i idę na wylot w kierunku autostrady. Jest nad nią ogromne rondo ze zjazdami. Staję wiec na rondzie i po może 20 minutach zatrzymuje się małżeństwo, samochód mają obładowany jakimiś gratami . Wsiadam więc do bagażnika i opowiadam po angielsku skąd jestem i dokąd jadę, po raz kolejny zaskakuję ludzi. Jadę z tym miłym małżeńtwem do kolejnej malutkiej miejscowości - Najera, a właściwie przed bo na głównej drodze.Tam idę w górę wśród drzew słysząc auto obracam się i wystawiam kciuka utrzymując kontakt wzrokowy z kierowcami co jest bardzo ważne przy łapaniu stopa no i lekko się uśmiecham ale tak lekko nie jak jakiś wariat wystawiając zęby na wierzch bo raczej by mnie nikt nie zabrał. Za zakrętem jest placyk czy zatoczka do łapania stopa. Staję więc tutaj i zatrzymuje się facet zarostem podwożący mnie może z 5km dalej bo mówi że to miejsce jest gówniane do łapania stopa. Wysiadam na poboczu drogi. Stoję z tabliczką "Burgos" - kolejnego dużego miasta na mojej drodze. Nikt się nie chcę zatrzymać, kierowcy tirów ani osobowe. Dopiero po jakiś dwudziestu minutach zatrzymuje się minivan. W środku mężczyzna z kobietą i dwójka malych chłopców na tyle. Pytam po angielsku "are you going to Burgos?" pytają od razu skąd jestem? Mówię że z Polski. - "no tak myślałam, wsiadaj". Haha kolejni rodacy na mojej drodze jak miło! Pakujemy plecak do bagażnika. Witam się mówiąc "Dzień dobry i cześć do chłopaczków". Poteżny dobrze zbudowany  Facet to Zbigniew - Jimmy, Kobieta to Beata I chłopcy Filip i Dawid. Jadą w kierunku Burgos do miasteczka Santo Domingo de la Calzada. Jedziemy i opowiadam o mojej autostopowej podróży, okazuje się że oni gdy byli młodsi też autostopowali i zjeździli tak całą Europę. Pytają gdzie będę dziś spał? Mówię że w namiocie jak zawsze. Proponują mi że mogę zostać u nich na mieszkaniu na nockę. Super! Wjeżdzamy do miasteczka i podjeżdzamy pod ich budynek przy głównej ulicy. Oni wysiadają a ja z Jimmym jedziemy zaparkować auto. Wracamy do domu wchodząc na piętro po schodach. Wchodzę do ich przytulnego mieszkanka, dostaję swój pokój odrazu. Ściągam plecak ogarniam się trochę w łazience.Jimmy chce iść na zakupy i proponuje abym poszedł z nim. Beata zostaje w mieszkaniu z chłopaczkami.

Idziemy, Jimmy opowiada że pochodzi z Wrocławia. Mieszkał na blokowiskach, opowiada o swoim pobycie w wojsku i jakiejś tam bójce z sierżantem. W sklepie kupujemy jedzenie, do tego 2 kartony czerwonego wina i butelkę coli. Wracamy na mieszkanie. Tam chłopaczki trochę wariują i się popisują. Jimmy ma kompa, także korzystam ze skypa i rozmawiam z rodziną widząc się korzystając z kamerki. Potem kolację jemy w postaci pysznych kanapeczek które przyszykowała Beata . Po kolacji Jimmy mówi że pora się napić Kalimotxo - Calimocho. Nie znam tego drinka, mianowicie tworzymy go nalewając do szklanki 50% wina i 50% coca coli. Napój został wynaleziony przez Basków tu w Hiszpanii. No to zdrowie! Pijemy, jest bardzo smaczny, jeszcze nigdy nie piłem wina z colą. Beata idzie na nocną zmianę do hotelu gdzie pracuje my polewamy kolejne szklanki kalimotxo. Jimmy uwielbia grać w gry komputerowe aktualnie naparza w Word of Tanks i jakieś RPG Online chyba Tibię. Mówię, że też grałem w czołgi przed wyjazdem, na prawdę giera świetna i darmowa online. Prześcigiwałem się z Damianem, kto lepszy czołg ogarnie i toczyliśmy wspólne bitwy na serwerach;). Ogarniamy muzę na youtube, jakieś filmiki i rozmawiamy. Siedzimy chyba do 3 czy 4 nad ranem gadając i pijąc. Beata wraca z pracy i jeszcze się dziwi że nie śpimy. "Do spania" - mówi. Ok pora do łóżek;) śpię chyba do 10.00 jem dobre śniadanko z nimi. Chłopcy wołają do mnie "Pelegrino" haha. Zarosło mi się trochę na głowie, pora ściąć włosy. Jimmy robi za fryzjera, odpala kosiarkę i jazda. Trawnik został przycięty na parę milimetrów;).Następnie dziękuję serdecznie za gościnę moim rodakom przemiłymi dziećmi. Oni że jak chcę to mogę zostac dłużej. Ituicja podpowiada mi że pora ruszać dalej. Nie wiem może rzeczywiście wszyscy mają rację, że się śpiesze w mojej podróży. Lecz intuicja podpowiada mi gdzie się mam udać i kiedy. Robię to co czuję a czuję że pora ruszać;). Żegnam się, kontakt mam do nich. Wychodzę na miasteczko które chwile zwiedzam, katedrę i zabytkowe budynki. Następnie idę na wylot miasteczka łapać kolejnego stopa.

 

Przepiękna katedra w Burgos

Tam stojąc z kartonem z namalowanym napisem "Burgos", zatrzymuje się Hiszpan, z którym rozmawiając i żartując dojeżdzam aż do samego miasta. Tam wysiadam i zauważam pierwszą muszelkę z Jakubowym szlakiem. Osobiście nie lubię dużych miast, zawsze gdy mam okazję ich unikam. Wolę naturę i mniejsze miasteczka oraz wioski. Jest tam dla mnie o wiele bardziej przyjemnie, nie ma spalin i hałasu. Nigdy nie zamieniłbym miejsca zamieszkania na duże miasto. Tutaj Hiszpańskie miasta na drodze do Santiago de Compostela akurat są przepiękne i jestem w nich zakochany. Burgos to na prawdę piękne miasto o czym zaraz się przekonam ;). Tak więc idę zgodnie z muszelkami i strzałkami żółtymi. Oglądam piękne zabytki portale, Kościoły i przepiękną ogromną gotycką katedrę św Marii znajdującą się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.Oglądam ją głównie z zewnątrz bo za wstęp trzeba płacić chyba z dychę w euro. Te wierze i główne wejścia coś pięknego. Poza tym do głównych atrakcji w Burgos należą; żeński klasztor Las Huelgas, kościoły, łuk trumfalny Arco de Santa Maria, oraz zamek wybudowany w 884r i ratusz. Jest tutaj również Hobitton :)

Po obejrzeniu tej przepięknej katedry ruszam już w kierunku wylotu za miasto. Tam próbuję złapać stopa za rondem, nikt się nie zatrzymuję. Dobra walić to przejdę się z buta. Wchodzę na polną drogę, która zgodnie z moją mapą mnie doprowadzić do autostrady potem. Idę polami na kamiennych słupkach i drzewach widnieją tu tutaj żółte strzałki wskazujące drogę św Jakuba. Idę więc przed siebie. Mijają mnie widząc wędrującego z dużym plecakiem mówiąc "hola pelegrino " oraz "Buen Camino" czyli tradycyjne pozdrowienie na szlaku świętego Jakuba. Dalej jest jakiś maly lasek z placem zabaw do tego jest tutaj kolejny kran z wodą pitną. W Burgos nabierałem butelkę przy jednym z nich. Przynajmniej wodę pitną mam za darmo;). Robię tutaj kanapki z mortadellą i papryką i posilam się. Jest już wieczór, oglądam zachódw słońca nad łąką. Jest tu obok jakaś wioska czy miasteczko. Znajduję dalej trawnik z żywopłotami. Rozbiajm po zmroku namiot za jednym z nich tak aby nie było widać mnie z drogi okazuje się że są tam jakieś kolce z tego żywopłotu i muszę przenienieść namiot. Po wspaniałym dniu pora na odpoczynek. Rankiem budzi mnie dzwięk uderzającej wody o mój namiot. Myślę zaspany że deszcz, otwieram wejście a tu woda chlapie mi lekko po twarzy. Zraszacze poszły w ruch! Pakuję więc plecak, wychodzę z namiotu z nim i wynosze go w suche miejsce. Potem wyciągam śledzie, woda mnie ochlapuje trochę i przenoszę namiot koło plecaka. Tam wyciągam i suszę jedząc owsiankę na śniadanie i ciastka. Słońce już grzeje, zraszacze rozpryskują wodę dookoła po zielonym trawniku. Cóż za piękny poranek;).

Leon

Pora ruszać dalej przechodzę wioskę i idę dalej polami, dochodzę do głównej drogi, tam staję na poboczu, plecak stoi koło mnie. Jestem w miejscu gdzie potem jest wjazd na autostaradę w kierunku kolejnej dużej miejscowości na szlaku Camino de Santiago. Jest to miasto Leon. Może po jakiś 40 min udaje ogarnąć mi się pierwsze auto, zatrzymuje się młody facet czarnym bmw. No taki autostop to mi się podoba. Ciśniemy ponad 160km/h autostradą i w sumie zaraz jesteśmy koło jakiejś małej wioski Olmillos de Sasamon. Tutaj wysiadam na skrzyżowaniu na stacji benzynowej. Jest tu jakaś droga narodowa biegnąca wzdłuż autostrady, którą nic nie jedzie. Na autostradzie nie mogę łapać stopa. Pytam na stacji benzynowej więc czy ktoś nie jedzie przypadkiem do Leon? Niestety nikt, idę i ustawiam się przy wjeździe na Autopistę też nikt nie zatrzymuje samochodu. Wracam więc na stację benzynową tam ponownie pytam. Siedzę na krawężniku i czekam na kolejne auta które się nie pojawiają. Na parking podjeżdza Tir, idę tam szybko i pytam kierowcy czy nie jedzie może do Leon? On że tak i może mnie zabrać ale każe mi poczekać bo będzie jadł. Czekam 5 min po czym mnie woła i mówi że jednak nie może mnie zabrać. Coo? Dlaczego? Szef dzwonił i mu zabronił. Oficjalnie jest to zabronione dla kierowców tirów. Szlag trafił stopa i czas. Nie ma zamiaru marnować kolejnej godziny na sterczenie na jakimś zadupiu więc ruszam na piechotę drogą. Idę chyba z godzinę albo dłużej podczas tego czasu mijają mnie kolejne auta ale nikt się nie chce zatrzymać. Chyba myślą sobie że "Pielgrzym do Santiago de Compostela,a więc niech ciśnie z buta" Otóż nie! Ja podróżuję autostopem ale chyba ludzie tego nie rozumieją i mają na mnie wyrąbane. Dochodzę do jakiegoś wjazdu na autostradę tam wyjeżdza właśnie samochód wystawiam kciuka i tak zatrzymuje się! Pytam czy jedzie w stronę Leon? "tak" - odpowiada i  każe mi wsiadać. Jedziemy normalną drogą, jak dobrze że mówi po Angielsku. Kolejne opowieści przekazuję. Wjeżdzamy na autostradę i wysadza mnie na stacji benzynowej. Tutaj stawiam plecak na krwężniku i chadzam do kierowców i pytam "Usted a Leon?" wszyscy mówią że nie. Potem zjawia się czarna nowa skoda SuperB jako taksi z pasażerem w środku. Pytam faceta czy jedzie do Leon? On odpowiada że nie ale może mnie wysadzić przed na obwodnicy miasta. Pakuję się z plecakiem na tył. Ruszamy. Okazuje się że facet jest Portugalczykiem i jego kolega kierowca miał wypadek i złamał rękę. Także przyjechał po niego i zawozi go spowrotem do Portugalii. Mówię że ładny kurs trzaska;). Dojeżdzamy do tego miejsca facet zatrzymuje się przy jakimś wyjeździe, dziękuję i wysiadam z plecakiem na autostradzie. Przechodzę przez wyjazdowy pas i udaję się na jakieś suche pola z trawami tuż obok autostrady. W oddali widzę tam główną drogę do której się muszę dostać. W oddali widać już miasto Leon i jakieś wieże Katedralne u góry. Wędruje przez jakieś suche pole koło fabryk i staję przy południowej drodze wlotowej do miasta. Tutaj jest jakaś strefa handlowa ustawiam się koło sklepu. Po chwili zatrzymuje się auto z rudowlosą kobietą i facetem w okularach. Jadą do centrum, wsiadam więc i witają mnie serdecznie. Pytają jak zawsze skąd,dokąd, ile mam lat i o podróż. Odpowiadam na pytania. Okazuje się że facet jest inwalidą, jedziemy razem na parking przy starym mieście. Tam kolega wsiada na wózek i razem z koleżanką idziemy pod ogromną Katedrę Santa Maria de la Regla która jest ogromna i piękna nawiązująca do gotyku Francuskiego. Znajomi zapraszają mnie do środka, kupują mi bilet wejściowy;). Oglądam kolorowe piękne witraże łącznie ok 700! Jest to drugi co do wielkości zespół witraży na świecie. Ołtarze, grobowce, chur i króżganki. Po obejrzeniu Katedry dostaję kolejne zaproszenie do kawiarni. Idziemy więc zaraz obok na tym placu głównym, zamawiamy lody;). Dowiaduje się od mojego znajomego że jest świeżo po rozwodzie, trochę zasmucony w sumie gdy o tym mówi. Natomiast gdy wracamy do tematu o mojej podróży oni są bardzo szczęśliwi gdy im o tym opowiadam, chyba nawet bardziej niż ja. Cóż za pozytywni ludzie. Następnie zbieramy się, oni muszą jechać gdzieś tam. Życzą mi udanej podróży " z Bogiem" jak to już wiele innych osób mi powiedziało. W Leon do zwiedzenia mamy dodatkowo Bazylijkę, Klasztory, Kościoły, Pałace, ratusz, mury obronne i place i most - puente de san Marcos. Wkaczam na ścieżkę Camino de santiago którą zauważam jako żółtą strzałkę na którymś z budynków idę uliczkami przepełnionymi turystami, widać też paru pielgrzymów z kijkami drewnianymi i plecakami. Oglądam piękne zabytki miasta idąc szlakiem Camino de Santiago.

Potem kieruje się na wylot miasta przemierzając jakąś główną ulice. Dochodzę do jakiejś strefy przemysłowej, rozglądam się za miejscem na rozbicie namiotu. Po prawej widzę jakąś opuszczoną fabrykę i pole z trawą. Niestety trawa z jakimis krzakami. Idę po niej i dochodzę do ogrodzenia tej fabyki, patrzę że jest zniszczone częściowo. Przechodzę przez tą siatkę i jestem na terenie opuszczonej fabryki. Pora teraz znaleźć miejsce do spania, kawałek dalej jest malutki biały domek dla pracowników. W środku nikogo nie ma. Są drzwi i szafki metalowe, porozwieszane plakaty nagich babeczek na ścianach, wszystko zakurzone. Ostatni dzień kalendarza to w czerwonej ramce 20 lipiec 2010. Idealne miejsce na nocleg.Rozkładam więc matę i śpiwór. W razie czego nad głową i pod ręką latarka, gaz pieprzowy i nóż. Dodatkowo zamykam drzwi i na klamkę wewnątrz kładę butelkę wody. Jak ktoś otworzy drzwi to będzie wielkie "buuuum" bo bezpieczeństwo to sprawa pierwszorzędna. Otwieram sobie nawet okieko w tym pracowniczym domeczku, abym oddychać świeżym powietrzem. Po przępięknym dniu pora na sen. W nocy spokojnie, spałem jak zabity.

Astorga

Budzik nastawiłem na 8.00, owsiankę jem na śniadanie i koguty pieją gdzieś tam dalej za fabyką. Widzę już tuż obok pielgrzymów idących uliczką. Pakuję graty i ruszam rano idąc drogą dochodzę do pobliskiej stacji benzynowej. Tam golę się jak zazwyczaj w WC, doprowadzam do porządku. Następnie pytam ludzi czy nie jadą może do Astorga, nikt tam nie jedzie. Ustawiam się z tabliczką przed stacją nikt się nie zatrzymuje. Dopiero jak przechodzę poza teren zabudowany bliżej wlotu na autostradę zatrzymuje się facet białym seatem i mówi że jedzie do Astorga. Ciśniemy Autostadą szybko do tego miasta i wysadza mnie w centrum. Dziękuje serdecznie i pora na zwiedzanie kolejnego miasta na drodze Świętego Jakuba. Słońce grzeje, upał, ja śmigam w sandałach,krótkich spodniach i długiej koszuli w kratę i kapeluszu. Od razu widać piękny pałac biskupi wokół którego można sobie pochodzić, ścieżka wiedzie na górze muru obronnego. Do tego tuż obok jest piękna Katedra z dwoma wieżami stylem dominującym jest gotyk który robi wrażenie, jest aktualnie zamknięta. W dole pod murem jakieś szałasy rycerskie bo był tutaj turniej rycerski. Największe wrażenie robi na mnie pałac z pięknym ogrodem. Z lotu ptaka dach jest krzyżem. Po zwiedzeniu miasteczka, nabieram z fuenty czyli tego kamiennego źródełka z kranem wody pitnej.

Gotowy ruszam zgodnie z prowadzącymi mnie muszelkami i strzałkami żółtymi. Droga teraz prowadzi na wylot z jakąś zwykłą narodową LE-142, Idę mija mnie zaledwie pare aut i dopiero w sumie gdy dochodzę prawie do jakiejś wioski Castrillo de los Polvazares zatrzymuje się jakiś chłopak, wkładam plecak na tył i jedziemy do kolejnej Santa Colomba do Somoza. Przechodzę po brukowej kostce główną ulicą tą wioską. Wszędzie Albergue czyli te noclegownie dla pielgrzymów. Wszyscy się do mnie uśmiechają i mówią "Buen Camino Pelegrino" . Wychodzę i znów jestem na głównej drodzę, ścieżka prowadzi przez pola no ale ja idę łapać stopa. Droga pusta, wszędzie dookoła zielone wzgórza na których dalego widać te białe wiatraki. Potem zatrzymuje się jakimś starym autem facet. Mówi że jedzie tylko kawałek. Wjeżdzamy na wzgórze i tam na poboczu się zatrzymujemy. Mówi że jedzie zapolować na kuropatwy i zające i pokazuje mi swoją broń! No fajnie super nie lubie broni tak więc trochę mnie strach obleciał gdy ją wyciągnąl. Ręka na pulsie w prawej kieszeni na moim gazie. Wysiadam i już po chwili jedzie auto kolejne, wystawiam kciuka auto się zatrzymuje , żegnam się z myśliwym i pytam pięknej dziewczyny w okularach przeciwsłonecznych czy jedzie do Astorga. Mówi że zatrzymuje się niedaleko przed w jakiejś mieścinie. Wsiadam na przód i rozmawiamy. Aż się dziwie że taka ładna laska nie boi się zabierać z drogi jakiegoś podróżnika. To może dlatego że jedzie właśnie za nią kolejne auto i zjeżdza na pobocze. Okazuje sie że to jej kolega i jadą razem do tej mieściny. On prowadzi a my za nim, podziwiam piękne zielone wzgórza i widok zachodzącego słońca nad nimi. Jesteśmy w miasteczku Molinaseca tutaj dziękuję za podwózkę i wysiadam. Zaraz obok piękny staw z pięknym mostkiem i pełno turystów. Przechodzę koło kościólka zabytkowego i wchodzę na jakąś polną drogę biegnącą w górę za miasteczko. Znajduje miejsce na płaskiej trawie niedaleko małej wieży radiowej. Woda z butelki jako prysznic i wbijam do namiotu zapisując wspomnienia w moim zeszycie.