Autostopem przez Świat: stycznia 2016

26 – 30 Grudzień 2015

W ciągu kolejnych dni generalnie nic ciekawego nie robiłem bo skupiliśmy się z Cinthią na ogarnianiu spraw z blogiem ale przy okazji odkryłem fajny park niedaleko naszego mieszkania. Myślałem iż nie ma tu żadnej zieleni w pobliżu a jednak okazało się, że jest fajny park idealny do ćwiczeń jogi czy krótkich biegów dla mojej przyjaciółki.

Napisała do mnie Asia iż ma kontakt z pewną Polką – Olą i jest tutaj w Kostaryce i podobno jest bez pieniędzy i podała kontakt do mnie.

Zobaczyłem na moim facebooku zaproszenie od tej Oli i skontaktowaliśmy się za pomocą telefonów komórkowych bo mi wysłała wiadomość w postaci SMS. Zapytałem jej jak jej mogę pomóc bo Asia tylko tyle mi powiedziała iż ona potrzebuje zrobić przelew na konto i kogoś aby wypłacił jej te przelane pieniądze. Ola napisała iż jakbym był w stanie to czy właśnie mógłbym jej pomóc z tymi pieniędzmi. Ja odpowiedziałem iż nie ma problemu i możemy spotkać się w San Jose 30 grudnia. Następnego dnia poszedłem do pracy grać na ulicy na okarynie i pierwszy raz wrzucono mi tak duży banknot jakim było 20$. Większość ludzi oczywiście wrzuca pieniądze w obecnej walucie CRC ale też zdarzają się dolary.

30 grudzień 2015 Środa ( Spotkanie z Olą )

Umówiliśmy się o 15:20 w miejscu w którym gram na okarynie czyli niedaleko poczty i zauważyłem Olę gdy przechadzała się ze swoim hostem z couchsurfingu tuż koło mnie. Podeszła do mnie sympatyczna blondynka o oczach koloru prawie identycznych jak moje i przywitaliśmy się serdecznie. Przyszła nie co wcześniej tak więc poprosiłem ją aby wróciła za godzinę gdy skończę grać na dziś i będę wolny. Potem ponownie się spotykamy w miejscu grania i ja pakuję moje rzeczy i idziemy do pobliskiego parku porozmawiać.

Ola z wykształcenia jest nauczycielką języka Angielskiego i skończyła też psychologię. Miała już dość tego nudnego życia i monotonii i postanowiła spełniać marzenia!

Okazuje się iż nie została okradziona tak jak się spodziewałem a po prostu bankomat wciągnął jej kartę i nie ma jak wybrać pieniędzy z konta. Przyleciała ona ok 4 miesiące temu na Kubę którą krytykuje z powodu panującego tam powszechnie naciągania turystów. Jeśli jesteś turystą możesz nawet zapłacić do 30 razy więcej niż lokalni ludzie!! Wspominała o tym, że ludzie udają miłych i zapraszają Cię na drinki czy jakieś dania a potem każą Ci płacić za nie grubo w dolarach albo wymykają się i uciekają! Po Kubie Ola mówi iż poleciała do Meksyku i go zachwala niesamowicie – nie dość, że jest bardzo tanio to ludzie mili na każdym kroku i nikt tam nie myśli nawet aby Cię oszukać czyli gorące serca Latynosów które są mi dobrze znane. Przejechała też przez Gwatemalę którą opisuje jako niebezpieczną a już nie wspominając o kolejnym kraju jakim jest Salwador. Pracowała trochę tutaj w Kostaryce aby sobie dorobić a teraz ma plany jechać na Amerykę Południową.

Idziemy następnie do KFC aby użyć Wi-fi aby mogła zrobić ten przelew na moje konto ale wychodzi na to iż nie może zrobić ekspresowego przelewu ale decydujemy się na normalny przelew i po zobaczeniu potwierdzenia jego wykonania idziemy wspólnie do bankomatu gdzie wybieram dla niej gotówkę ale niestety całości nie mogę wybrać tak więc daję jej też w gotówce to co dziś zarobiłem na ulicy. Ola teraz super zadowolona, że ma w końcu pieniążki ale obojgu nam się zgłodniało więc proponuję abyśmy poszli na pizze do tego lokalu gdzie wcześniej udałem się z Asią i Gają. Ola opowiada o tym swoim hoście z couchsurfingu, że ma jakieś fobie i lęki bo ona w swoim pokoju podobno okna nie może otworzyć bo wszyscy będą widzieli coś tam w jego domu. Ostrzegam ją aby zachowała czujność a najlepiej zmieniła mieszkanie. Powiedziałem też o możliwości zarobku na ulicy gdyby chciała sobie dorobić na podróż to Kostaryka jest do tego idealnym krajem :). Żegnam się z moją rodaczką – Olą i życzę jej szczęśliwego nowego roku bo jutro już 31 Grudzień. Całujemy się na pożegnanie typowo po Polsku czyli trzykrotnie w policzek i mamy nadzieję się spotkać ponownie już w Nowym 2016 roku gdy wróci z powrotem do San Jose.

Jutro wraz z moją przyjaciółką Cinthią planujemy spędzić Sylwestra w górach z daleka od tego zgiełku i szumu stolicy. Sprawdzamy na mapie google gdzie udamy się w te góry bo miejsc jest sporo do wyboru ale ostatecznie pada aby pojechać nie daleko miejsca gdzie mieszka jej kuzynka czyli w '' Las Nubes'' i tam znajdujemy jakiś punkt bez drzew w góry na mapie wyglądający całkiem spoko na kemping. Jutro jakieś przygotowania i ruszamy.

Ostatni dzień 2015 roku ( płonące drzewo i kemping w górach )

Po wczorajszym ogarnięciu trasy i bardzo późnej pobudce bo ok 9:30 jesteśmy prawie gotowi do wyruszania w drogę bo jak na razie tylko mentalnie a nie zrobiliśmy jeszcze żadnych przygotowań.

Po śniadaniu szykujemy rzeczy na wyprawę ( mój duży plecak, namiot, matę do spania, koc, długie spodnie, mój tableto – pc, aparat ) moja przyjaciółka udała się do swojego domu z którego weźmie dwa śpiwory bo ja swój zostawiłem w Kolumbii. Do jedzenia słodycze, bułkę, ser biały warzywa, orzeszki ziemne, owsiankę i banany. Zabrałem też oczywiście swój garnek aby w nim móc potem przyszykować nasze śniadanie.

Spotykamy się na dworcu autobusowym przed 14.00 i pakujemy jeden ze śpiworów do mojego plecaka a drugi montujemy u góry plecaka Cinthii. Wsiadamy do autobusu i płacimy 290 CRC za przejazd do miasteczka Coronado gdzie mamy 27 minut w oczekiwaniu na kolejny autobus. Idziemy do chyba najtańszego z supermarketów w tym kraju czyli ''Pali'' i zaopatrujemy się w Nachos i pastę z fasoli oraz 1,5 coca colę oraz 2 słodkości w celu dostarczenia nam energii przed czekającą nas wędrówką. Wracamy na dworzec i płacimy kolejne 290 CRC za bilet do ''Cascajal'' małej wioski w górach. Sprawdzam mapę na moim GPS gdzie jesteśmy i rozpoczynamy wędrówkę właściwą, małą asfaltową drogą Świeci pięknie słońce a powietrze jest niesamowicie rześkie i ogromnie się cieszę iż mogę w końcu uciec z tego przepełnionymi ludźmi miasta San Jose w którym tylko i wyłącznie zostaję ze względu na pracę i moją przyjaciółkę która też nie lubi w nim przebywać.

Droga pnie się w górę i dochodzimy do pierwszych gospodarstw z liczną ilością krów. Pojawił się nawet taki niesamowity zapach gnojówki jaką się czuję u nas w Polskich wsiach i poczułem się prawie jak w swoim kraju. Z lewej strony nachodzą chmury i lekko kropi deszcz a raczej mżawka. Po prawej stronie widnieje bardzo ładne wzgórze które jak dla mnie wygląda na idealne miejsce do rozbicia namiotu. Zgodnie z naszą trasą którą sprawdzaliśmy na mapie powinniśmy iść drogą na wprost ale potem po dojściu do kolejnego gospodarstwa okazuje się iż ta droga prowadzi w głąb lasu i gór i raczej gdy tam pójdziemy to o widokach możemy zapomnieć o czym informuje nas chłopak z tego gospodarstwa gdzie poprosiliśmy o napełnienie naszych butelek wodą. Powiedział również iż ta droga prowadzi do wulkanu Irazu podobno. My natomiast chcemy mieć fajny widok tak więc decydujemy się wejść na tą górę z zieloną łąką na górze ale problemem jest to, że znajduje się ona po drugiej stronie kanionu. Mamy do wyboru zejść drogą którą przyszliśmy i szukać niżej jakiegoś w miarę płaskiego wejścia lub zejść na dół po bardzo stromym zboczu po pastwiskach i wspiąć się na to po przeciwnej stronie gdzie widać pasające się krowy. Sprawdzamy najpierw jak wygląda to zbocze i z tego co wygląda jest to ogarnięcia. Ponownie wchodzimy na teren gospodarstwa i pewien chłopak pokazuje nam drogę aby zejść pastwiskiem aż na sam dół do rzeki po tym stromym zboczu.

Przechodzimy więc pod drutem kolczastym pod napięciem i rozpoczynamy zejście życząc temu chłopakowi Szczęśliwego nowego roku. Musimy schodzić zygzakiem bo jest tak stromo. Całe zbocze nie ma żadnej ścieżki są to tylko wydeptane przez krowy. Na dole przy rzece mały wodospad, potem przechodzimy przez rzekę i kolejny drut kolczasty tym razem górą. Tutaj posilamy się orzeszkami ziemnymi i pysznym roztopionym cukrem z trzciny cukrowej i ruszamy w górę pod prawie pionową górę. Wbrew pozorom jest łatwiej wchodzić niż schodzić co miało miejsce przed chwilą z tego przeciwległego zbocza. Niedługo będzie już ciemno ale doszliśmy na tą górę w najlepszym momencie bo udało nam się zobaczyć ostatni zachód słońca w 2015 roku. Weszliśmy dosłownie w momencie gdy już słońce chowało się za wysokie góry leżące na wprost nas!!! Coś niesamowitego oglądać ostatni zachód słońca, w dole widać stolicę Kostaryki pogrążoną już w półmroku a my tu na górze. To nie koniec - bo punkt który wyznaczyliśmy jest nie co wyżej a nie tutaj bo jeszcze jest znaczna ilość drzew. Ruszamy więc dalej i dochodzimy do kolejnego strumyka i drutu kolczastego który oczywiście przechodzimy bezproblemowo. Niestety kawałek wyżej kolejny drut kolczasty wyznaczający granice pastwiska gdy patrzę na dół w pół mroku widzę duże drzewo a u jego podstawy jakiś ogień. Nie widać dokładnie co tam się dzieje na początku myślę, że ktoś pali koło niego ognisko. Wykorzystuję potęgę technologii i moim aparatem robię zdjęcie z maksymalnym zoomem i co widzę – z podstawy drzewa wydobywa się ogień a obok niego nie ma nikogo!! Zostawiamy oboje plecaki i schodzimy w dół w celu sprawdzenia sytuacji. Okazuje się iż drzewo u podstawy się pali jest ogromna dziura na wylot a drzewo się żarzy i tli emanując czerwonym kolorem. Mało tego drzewo wygląda dość mistycznie i majestatycznie. Czuję się prawie jak Mojżesz odnajdujący płonący krzew!! Wodę zostawiliśmy na górze aby je zagasić a poza tym jest tak duży obszar palącego się w środku że musielibyśmy schodzić po ciemku i przechodzić przez drut kolczasty aby nabrać trochę wody. Kropi trochę deszcz tak więc powinien to zagasić. Dochodzimy do wniosku że te drzewo podpalił ktoś bo w sumie łatwiej je zniszczyć niż ścinać je o tak grubym pniu. Poza tym jest to pastwisko a więc własność jakiegoś rolnika. Po ujrzeniu „Płonącego drzewa życia” wchodzimy wyżej. Co raz silniej pada i wieje niesamowicie.

W krajach Ameryki południowej i Środkowej płaci się za przejazd autobusem po wejściu do autobusu. Nie ma tu krętactwa i oszustwa w postaci pasażerów na gapę!!

krzyż musi być!

rozpoczynamy wędrówkę

Macro World

zejście niesamowicie strome!

krowi wodospad

nasza droga zejścia

Udało się wejść i zdążyć na ostatni zachód słońca w starym 2015 roku!!

płonące drzewo

????

niesamowita przygoda z palącym się drzewem

Znajdujemy miejsce na rozbicie namiotu z widokiem na całą stolicę Kostaryki czyli San Jose w dole. Na płaskim miejscu rozbijamy namiot i wchodzimy do środka. Oczywiście wejście do namiotu ustawione na stolicę w dole. Przyrządzamy kanapki pyszne z serem, awokado, pomidorem i ziarnami czarnego sezamu oraz pikantnym sosem.

Po kolacji przed nowym rokiem oglądamy na moim nowym sprzęcie idealny film jakim jest „MR. Nobody” którym wszystkim gorąco i serdecznie polecam. O dziwo bateria po 2,5h oglądania filmu spadła do poziomu 57% na połowie jasności ekranu co uznaję za bardzo pozytywny wynik!

Wystrzały zaczęły się już przed północą i oglądamy całą stolicę wraz z prowincjami czyli ponad milionową populację. Światła z wybuchów fajerwerków z tej wysokości na której jesteśmy czyli ok 2000m wyglądają fenomenalnie. W życiu czegoś takiego nie widziałem bo te rozbłyski pojawiały się super szybko niczym światła świetlików tylko w przyśpieszonym tempie. Efekt – zajebisty!! Miasto jest tak daleko i tak nisko iż te wszystkie wybuchy wyglądały niczym migające światełka świetlików wraz z kolorami fajerwerków! Robiłem zdjęcia tego magicznego widoku ale dużo nie wyszło – to trzeba zobaczyć na własne oczy dlatego nakręciłem film bo tylko to jest w stanie w jakimiś stopniu odwzorować te przepiękne błyski!

Zarówno ja jak i moja przyjaciółka jesteśmy zdumieni. Wspólnie oznajmiamy iż jest to nasz najlepszy Sylwester!

Wszystkim Życzę 2016 roku pełnego mnóstwa czasu, zdrowia , energii miłości i pozytywnych wibracji oraz wiary w samego siebie i spełniania wszystkich marzeń – bo nie ma rzeczy niemożliwych do zrealizowania :)!!!

Poniżej film z wędrówki na szczyt, płonącego drzewa i niesamowitego przywitania Nowego 2016 roku:

https://www.youtube.com/watch?v=t_aRDd8kK1I

jest kolacja

i jest wariacja :)

przenośne kino - górskie :)

Widok na stolicę Kostaryki - czekamy na sztuczne ognie!

1 Syczeń 2016 Piątek

W nocy wiatr wiał bardzo silnie i prawie nie spaliśmy ale za to gdy wstaliśmy widok nam wynagrodził prawie nie przespaną nockę. Piękny poranek nowego 2016 roku z widokiem na całą stolicę Kostaryki w dole i widniejące za nim góry. Po zjedzeniu śniadania spakowaliśmy namiot ale dosyć ok 11:00 i zaczęliśmy schodzić w dół i przechodziliśmy koło tego płonącego drzewa które zauważyliśmy wczoraj i dziś już się nie paliło,wydaje mi się, że może przeżyć o ile ktoś go znów nie podpali. Przechodziliśmy przez kolejne druty kolczaste i doszliśmy do jednego z gospodarstw gdzie dostaliśmy świeże mleko prosto od krowy do butelki. Litr mleka w sklepie to ponad 2$ i to przetworzonego. Tutaj można kupić za 5krotnie mniej i to naturalne bez żadnej chemii w środku. Facet z gospodarstwa podał nam numer w razie czego gdybyśmy zechcieli kupić. Doszliśmy do pierwszych zabudowań i złapaliśmy autostop do centrum Coronado as stamtąd już autobusem do centrum San Jose i wróciliśmy na piechotę przez opustoszałą stolicę Kostaryki do naszego mieszkania.

Nowy 2016 rok właśnie się rozpoczyna !! Co przyniesie i gdzie mnie zaprowadzi? Tego to ja sam nawet nie wiem ale wiem jedno – bycie wolnym to droga do prawdziwego szczęścia w życiu, doskonałych i nie zapomnianych doświadczeń, ludzi, miejsc i wielu innych niesamowitych doznań w podróży :) . Niech Nowy 2016 rok będzie rokiem Podróży, Świadomości, Wolności, Zdrowia, Optymizmu i miłości do drugiego człowieka ! Tego wszystkiego zarówno życzę Wszystkim Wam jak i sobie:)